Een vleugje wit, oranje en rood...

De dagen zijn precies zo lang, of liever gezegd kort, dat toen ik gisteren naar mijn werk reed in de ochtend, ik een onwerkelijk mooie zonsopgang te zien kreeg. De hemel was oranje en roze met flarden witte wolken die de kleur aannamen van de oranje luchten. Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden, wat natuurlijk heel gevaarlijk is op de snelweg, en ik reed wat langzamer dan normaal (meestal zie je mij op de meest linkerrijstrook voorbijstuiven...) om steeds het stuur te corrigeren en mijn voorganger in de gaten te houden.

                               bron: droomplekken.nl

Ik kon natuurlijk geen foto maken, maar het zag aardig uit zoals dit plaatje. Echt een genietmomentje om op te slaan en tijdens een drukke werkdag nog eens op te roepen om weer helemaal zen verder te werken... Maar er stond mij nog een beloning te wachten aan het einde van de dag. Terwijl ik weer terugreed en de regenwolken wegtrokken na flink wat grijze en druilerige buien zakte de zon langzaam naar beneden in een oranje hemel, en omdat ik terug naar het westen reed keek ik weer onafgebroken naar dit prachtige schouwspel...

                               bron: fotonu.nl

Nog zo'n klein momentje van een glimlach op de lippen had ik bij het schillen van de aardappels (en dat komt verder niet voor want ik hou niet echt van de hollandse pot, zo saaaaai..), kijk maar mee:

En natuurlijk word ik helemaal blij van een heerlijke groene smoothie in de ochtend. Ik maak er een uitdaging van om ze een andere kleur te krijgen dan groen, en dat valt niet mee. Al doe je een berg wortels door de spinazie, sla of boerenkool, hij blijft groen! Maar deze keer had ik venkel gejuiced, en met appel peer en citroen bleef hij toch aardig tegen het wit aan, dus weer die mondhoeken richting oor al vroeg in de morgen....;-)

En dan heb ik nog een heerlijk middagje kunnen besteden aan hetgeen waarvan ik nooit genoeg krijg en een opperbest humeur van krijg met een inwendige glimlach, kaarten maken. Heb je deze week weer de film Eat Love, Pray gezien waarbij de meester Ketut haar een meditatie-opdracht geeft om te glimlachen met haar lever? Ik denk dat ik hem snap, je moet glimlachen van binnenuit zodat je hele lichaam meedoet en ontspant. Voor degene die denken dat dit onzin is wil ik wijzen op het boek van Deepak Chopra, een heel moeilijk en bijna scheikundig boek dat Quantum Genezing heet. Daarin vertelt hij dat bij een persoon met een depressie die stofjes/hormonen zelfs aangetoond wordt in de cellen van je kleine teen. Stoffen, ook die van geluk komen dus als boodschapper door je hele lichaam.
Maar ik dwaal af, want geluk heeft geen kleur....toch? Maar waarom wordt ik dan zo gelukkig van roze....

Ik heb een middag lang gewerkt aan mijn kerstkaarten, met veel kleurtjes en leuke materialen. Ik kan best een klein tipje van de kleurige sluier oplichten. Vooral veel rood, dat hoort gewoon bij kerst. En dat tovert bij iedereen dan weer een glimlach in het hart.....